Οι ανθρωποι 

μπορει να μη 

θυμουνται τι εκανες

 η τι τους ειπες..

.αλλα παντα θυμουνται

πως τους εκανες

 να αισθανθουν.....

Ακομα και τα πιο
 βαθια αισθηματα
 καποτε κουραζονται
 να περιμενουν αυτους
 που δεν τα εκτιμουν

Εκείνο το σημάδι το θυμάσαι ; πιο; Εκείνο τότε που έγινε πληγή .....θα έπρεπε ; ναι γιατί τα σημάδια της ψυχής δεν σβήνουν ποτέ ....Μας θυμίζουν εκείνη την μέρα ..λες και στο έβαλε κάποιος επίτηδες .....δεν θα το ξεχάσεις ; Ποτέ .....γιατί ; γιατί απλά να μου θυμίζει να μην το κάνω εγω σε κανέναν .....
 .....

Υπαρχουν και καποια ''Μου λειπεις'' που δεν μπορεις να τα πεις γιατι σεβεσαι την ευτυχια του αλλου μακρια σου...!!!

Μακαρι οι ανθρωποι...να προσεχαν την ψυχη τους...οπως προσεχουν...την εξωτερικη τους...εμφανιση...!!!

Προσωπική επιλογή.... ήταν Να ζω...... Στά ψέμματα σου.....

ΑΠΟΒΡΟΧΟ

     Δεν ξερω ποτε ,

     δεν ξερω αν πριν απο χρονια

                           η

     μετα το θανατο μου θαρθει αυτο το γραμμα

     που θα επιτεινει ακομα πιο πολυ τη συγχυση

...και αληθεια ποιος μας διωχνει

     απο ηλικια σε ηλικια ;

     Η βροχη σταματησε.

    Τα δεντρα σταζουν μοναξια...

                                        Τ. Λ.

Μη φοβάσαι, δεν θα του στοιχίσει και αν φοβάσαι ότι θα στοιχίσει σε σένα, καλύτερα να πενθήσεις τώρα για αυτό που χάνεις, παρά να πενθείς μια ζωή για αυτή που δεν σου δίνει, για αυτά που προσδοκούσες και ποθούσες.

Ἐκμυστήρευση

Κι μιὰ μέρα θέλω νὰ γράψουν στὸν τάφο μου: ἔζησε στὰ σύνορα

μιᾶς ἀκαθόριστης ἡλικίας καὶ πέθανε γιὰ πράγματα μακρινὰ ποὺ

……εἶδε κάποτε σ᾿ ἕνα ἀβέβαιο ὄνειρο.

Τάσος Λειβαδίτης, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Τὰ χειρόγραφά του φθινοπώρου (1990)

Τώρα γίναν όλοι τους αδίστακτοι

κι είναι η ψυχούλα μου παρείσακτη

Είχα μιαν αγάπη, μια οφθαλμαπάτη

τίποτα δεν έχω τώρα πια

Αρχή και φινάλε
σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
σ' ακούω καρδιά μου
δεν είμαι κουφός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.

Σωρός αναμνήσεις
δεν πάει καιρός
αγάπη και γέλιο και κλάμα.
Στο τέλος δεν ήμουν 
πολύ τυχερός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.

Κολλάει ο χρόνος
δεν πάει εμπρός
και συ δεν μου στέλνεις πια γράμμα
δεν θες να με ξέρεις 
λες κι είμαι εχθρός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.

Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ' αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.