Θελω μονος να μεινω .........ο λ ο μ ο ν α χ ος
Ο πως ενα φιλαρακι πεφτει απο το δεντρο και χανεται σκορπα
ετσι χανουμε κι εναν φιλο/η
ετσι κι εγω πρεπει να φυγω σιγα-σιγα
Ποτε δεν θα μαθεις για μενα, τι; ησουν για για μενα
εσυ
Ενα παραθυρο που εισεπνεα το οξυγονο της νιοτης,
Ισως να ηταν ενα ημιχρονο για να παρηγορηθουμε, ισως
Πήρα για δω τι κάνεις, τα μηνύματα αν λαμβάνεις
Που σου στέλνω από εδώ
Πήρα για να δω τι κάνεις, πόσο εύκολα με πιάνεις
Σ όποια γλώσσα κι αν μιλώ
Πήρα για να μάθω νέα στην καινούργια σου παρέα
Αν ταιριάζεις πιο πολύ
Πήρα για να μάθω νέα είναι σίγουρο μοιραία
Πάλι να `μαστε μαζί
Τι μπορώ να σου πω που δεν το ξέρεις
Πώς να νιώσω τι ζητάς και τι να θέλεις
Ένα σήμα περιμένω να μου δώσεις
Μόνο ετούτο σου ζητώ μη με προδώσεις
Πήρα για να μου μιλήσεις,
Τη ζωή μου να γεμίσεις,
Με ελπίδα φωτεινή...
Πήρα για να μου μιλήσεις,
Με μια λέξη να με πείσεις,
Πως για 'μένα θα 'σαι εκεί...
Τι μπορώ να σου πω που δεν το ξέρεις
Πώς να νιώσω τι ζητάς και τι να θέλεις
Ένα σήμα περιμένω να μου δώσεις
Μόνο ετούτο σου ζητώ μη με προδώσεις
Ξερω οτι τωρα ειναι ο καλυτερος χρονος τωρα αυριο ειναι αργα θα δεις και συ ...
Οχι πρεπει να ακουσω την λογικη,Στο κατω κατω πρεπει να πληρωσω, εχω τυψεις για την ατιμια μου πληγωσα καποιους ανρθωπους αλλα ποτε δεν γελασα μαζι τους ποτε.
ΠΟΤΕ...ΤΕΛΟΣ..
ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΩ...
Ασε εχω αλη ζωη εγω
Και ετσι θα φυγω
Ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν για μένα τραγούδι κι αγέρι
ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν για μένα πληγή και μαχαίρι.
Μαχαίρι στη φλέβα μου, πληγή στην καρδιά μου
τραγούδι στα χείλη μου, φωτιά στα όνειρά μου
ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ.
Ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν για μένα παράθυρο του κόσμου
ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν καημός μυστικός μου.
Τραγούδι κι αγέρι, πληγή και μαχαίρι
μαχαίρι στη φλέβα μου, πληγή στην καρδιά μου
τραγούδι στα χείλη μου, φωτιά στα όνειρά μου
ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ
Σε σκότωσα με όλη τη δύναμη
ενός φανταστικού θανάτου
γιατί ο καιρός ήρθε γρήγορα
καθένας μας να ρίξει τα είδωλά του
γιατί ο καιρός ήρθε γρήγορα
καθένας μας να ρίξει τα είδωλά του
καθένας μας να ρίξει τα είδωλά του
Στην πυρά των ονείρων μου
δε σ’ αφήνω να καις
στην πυρά των ονείρων μου
δε σ’ αφήνω να καις
στην πυρά των ονείρων μου
δε σ’ αφήνω να καις
γιατί κι αυτά τα όνειρα
θέλουν προοπτικές
Σε σκότωσα με την απόγνωση
ενός ρομαντισμού που λήγει
γιατί ο καιρός ήρθε σίγουρα
που η πραγματικότητα επείγει
που η πραγματικότητα επείγε
Αλλού εγώ αλλού εσύ
Σαν ήλιος με βροχή και χώρια μαζί
Αλλού εγώ αλλού εσύ
Δυο ξένοι δυο γνωστοί στην ίδια φυλακή
Πονάω εγώ πονάς κι εσύ
Πάλι σιωπή
Συγγνώμη εγώ συγγνώμη εσύ
Πάλι μαζί
Φωτιά εγώ φωτιά εσύ
Τσιγάρα στη βροχή που σβήσανε μαζί
Ξανά εγώ ξανά εσύ
Δύο ξένοι δύο γνωστοί στην ίδια φυλακή
Πονάω εγώ πονάς κι εσύ
Πάλι σιωπή
Συγγνώμη εγώ συγγνώμη εσύ
Πάλι μαζί
Όταν λείπεις εσύ
φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν λείπεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν έρχεσαι φεύγω
Ο τρελός σ' αποφεύγω
Μα όταν φεύγεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Αλλού εγώ αλλού εσύ
Δυο τρένα που περνούν σε αντίθετη γραμμή
Εδώ εγώ εδώ εσύ
Στον ίδιο το σταθμό σε άλλη διαδρομή
Πονάω εγώ πονάς κι εσύ
Πάλι σιωπή
Συγγνώμη εγώ συγγνώμη εσύ
Πάλι μαζί
Όταν λείπεις εσύ
φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν λείπεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν έρχεσαι φεύγω
Ο τρελός σ' αποφεύγω
Μα όταν φεύγεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Ο πως ενα φιλαρακι πεφτει απο το δεντρο και χανεται σκορπα
ετσι χανουμε κι εναν φιλο/η
ετσι κι εγω πρεπει να φυγω σιγα-σιγα
Ποτε δεν θα μαθεις για μενα, τι; ησουν για για μενα
εσυ
Ενα παραθυρο που εισεπνεα το οξυγονο της νιοτης,
Ισως να ηταν ενα ημιχρονο για να παρηγορηθουμε, ισως
Μη φωνάζεις, άκουσέ με, μη φωνάζεις,
δες το θέμα κάπως διαφορετικά.
Κι άλλοι χώρισαν στον κόσμο, μην τρομάζεις,
μη φωνάζεις, πες το αντίο πιο γλυκά.
Γλυκερία:
Δε φωνάζω, το παράπονο με παίρνει
για ένα σφάλμα μου πληρώνω ακριβά.
Είν' ο πόνος στην καρδιά που σε πεθαίνει,
μη φωνάζεις, σκότωσέ με πιο καλά.
Ρεφρέν (μαζί):
Πάρε με από δω, θέλω να φύγουμε μακριά
να τα ξεχάσουμε κι οι δυο μας τα παλιά.
Πάρε με από δω, θέλω να φύγουμε μακριά
να ξεψυχήσω στη δικιά σου αγκαλιά.
Βαρδής:
Μη φωνάζεις, πιστεψέ με, μη φωνάζεις,
αν το θέλεις και μιλάς ειλικρινά.
Τα φαρμάκια που έχω πιει μη λογαριάζεις,
μη φωνάζεις, όλα γίνονται ξανά.
Γλυκερία:
Δε φωνάζω, το παράπονο με πνίγει,
μες στα μάτια σου κοιτάω την απειλή.
Είν' ο πόνος που ζητά πόρτα να φύγει,
μη φωνάζεις, σε αγάπησα πολύ.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ ΜΗ ΦΩΝΑΖΕΙΣ
δες το θέμα κάπως διαφορετικά.
Κι άλλοι χώρισαν στον κόσμο, μην τρομάζεις,
μη φωνάζεις, πες το αντίο πιο γλυκά.
Γλυκερία:
Δε φωνάζω, το παράπονο με παίρνει
για ένα σφάλμα μου πληρώνω ακριβά.
Είν' ο πόνος στην καρδιά που σε πεθαίνει,
μη φωνάζεις, σκότωσέ με πιο καλά.
Ρεφρέν (μαζί):
Πάρε με από δω, θέλω να φύγουμε μακριά
να τα ξεχάσουμε κι οι δυο μας τα παλιά.
Πάρε με από δω, θέλω να φύγουμε μακριά
να ξεψυχήσω στη δικιά σου αγκαλιά.
Βαρδής:
Μη φωνάζεις, πιστεψέ με, μη φωνάζεις,
αν το θέλεις και μιλάς ειλικρινά.
Τα φαρμάκια που έχω πιει μη λογαριάζεις,
μη φωνάζεις, όλα γίνονται ξανά.
Γλυκερία:
Δε φωνάζω, το παράπονο με πνίγει,
μες στα μάτια σου κοιτάω την απειλή.
Είν' ο πόνος που ζητά πόρτα να φύγει,
μη φωνάζεις, σε αγάπησα πολύ.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ ΜΗ ΦΩΝΑΖΕΙΣ
Που σου στέλνω από εδώ
Πήρα για να δω τι κάνεις, πόσο εύκολα με πιάνεις
Σ όποια γλώσσα κι αν μιλώ
Πήρα για να μάθω νέα στην καινούργια σου παρέα
Αν ταιριάζεις πιο πολύ
Πήρα για να μάθω νέα είναι σίγουρο μοιραία
Πάλι να `μαστε μαζί
Τι μπορώ να σου πω που δεν το ξέρεις
Πώς να νιώσω τι ζητάς και τι να θέλεις
Ένα σήμα περιμένω να μου δώσεις
Μόνο ετούτο σου ζητώ μη με προδώσεις
Πήρα για να μου μιλήσεις,
Τη ζωή μου να γεμίσεις,
Με ελπίδα φωτεινή...
Πήρα για να μου μιλήσεις,
Με μια λέξη να με πείσεις,
Πως για 'μένα θα 'σαι εκεί...
Τι μπορώ να σου πω που δεν το ξέρεις
Πώς να νιώσω τι ζητάς και τι να θέλεις
Ένα σήμα περιμένω να μου δώσεις
Μόνο ετούτο σου ζητώ μη με προδώσεις
ξύπνησα πέντε το πρωί
και με κομμένη αναπνοή
σου τηλεφώνησα, μα έλειπες εσύ.
Έξω η νύχτα ήταν μαύρη σαν κατράμι
ούτ' ένα άστρο δεν φαινόταν απ' το τζάμι.
Τ' όνειρο σκέφτομαι ξανά
ανησυχώ και με πονά
μα εσύ δεν είσαι δεν υπάρχεις πουθενά.
Ξημερώνει και λείπεις ακόμα
τ' όνομά σου μου καίει το στόμα.
Πού γυρνάς και ποιος ξέρει πού να 'σαι,
σε ποια ξένη αγκαλιά να κοιμάσαι.
Η υποψία το μυαλό στα δυο χωρίζει
του έρωτά σου το φαρμάκι ξεχειλίζει,
απελπισμένα σε ζητώ
σ' ένα τρελό κυνηγητό.
Αχ! μόνο στ' όνομα έχεις κάτι απ' το Χριστό.
Όσα αγάπησα σε σένα με πληγώνουν
πάντα κρατούσες μυστικά που με σκοτώνουν.
Παίρνω τηλέφωνο ξανά,
"πού είσαι" μου λες, μα ειλικρινά
τώρα για σένανε δεν θα 'μαι πουθενά.
Έχει νυχτώσει, έχω πιεί και είμαι λιώμα,
ο εγωισμός μου έχει φτάσει ως το χώμα.
Κι όπως η σκέψη ακολουθεί
του χωρισμού τη διαδρομή,
κάνω προσπάθεια να μάθω το γιατί.
και με κομμένη αναπνοή
σου τηλεφώνησα, μα έλειπες εσύ.
Έξω η νύχτα ήταν μαύρη σαν κατράμι
ούτ' ένα άστρο δεν φαινόταν απ' το τζάμι.
Τ' όνειρο σκέφτομαι ξανά
ανησυχώ και με πονά
μα εσύ δεν είσαι δεν υπάρχεις πουθενά.
Ξημερώνει και λείπεις ακόμα
τ' όνομά σου μου καίει το στόμα.
Πού γυρνάς και ποιος ξέρει πού να 'σαι,
σε ποια ξένη αγκαλιά να κοιμάσαι.
Η υποψία το μυαλό στα δυο χωρίζει
του έρωτά σου το φαρμάκι ξεχειλίζει,
απελπισμένα σε ζητώ
σ' ένα τρελό κυνηγητό.
Αχ! μόνο στ' όνομα έχεις κάτι απ' το Χριστό.
Όσα αγάπησα σε σένα με πληγώνουν
πάντα κρατούσες μυστικά που με σκοτώνουν.
Παίρνω τηλέφωνο ξανά,
"πού είσαι" μου λες, μα ειλικρινά
τώρα για σένανε δεν θα 'μαι πουθενά.
Έχει νυχτώσει, έχω πιεί και είμαι λιώμα,
ο εγωισμός μου έχει φτάσει ως το χώμα.
Κι όπως η σκέψη ακολουθεί
του χωρισμού τη διαδρομή,
κάνω προσπάθεια να μάθω το γιατί.
[Σαράντης Αλιβιζάτο]
Είναι στιγμές που προσπαθώ
να αντισταθώ στην λογική μου
αρνούμαι να συμμορφωθώ
να συμμαζέψω την ζωή μου
Είναι στιγμές που ακροβατώ
σε ένα σκοινί που έχει σπάσει
δε θέλω να παραδεχτώ
τη μοναξιά που `χει ξεσπάσει
Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά
Είναι στιγμές που περπατώ
πάνω στα ίχνη τα δικά σου
κι αν θέλω να σ' ονειρευτώ
πάντα κοιμάμαι στην μεριά σου
Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά
να αντισταθώ στην λογική μου
αρνούμαι να συμμορφωθώ
να συμμαζέψω την ζωή μου
Είναι στιγμές που ακροβατώ
σε ένα σκοινί που έχει σπάσει
δε θέλω να παραδεχτώ
τη μοναξιά που `χει ξεσπάσει
Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά
Είναι στιγμές που περπατώ
πάνω στα ίχνη τα δικά σου
κι αν θέλω να σ' ονειρευτώ
πάντα κοιμάμαι στην μεριά σου
Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά
Όταν τα βράδια ξαγρυπνώ στα σκοτεινά
φοβάμαι τις σκιές στον τοίχο
γιατί περνάνε όσα φύγανε μακριά
σκιές μες στις σκιές τα βρίσκω
Σηκώνομαι και βγαίνω στη βροχή
ρουφώ αέρα διψασμένα
στριφτό τσιγάρο σβήνω πάνω στο σκαλί
και χαίρομαι που βρήκα εσένα
Σκιές και ψίθυροι φτιάχνουν ατμόσφαιρα για μένα
μου ψιθυρίζουνε γλυκά στ' αυτί ότι εγώ είμαι για σένα
Όταν τα βράδια η ψυχή μου σε ζητά
στη σκέψη σου μουδιάζει το μυαλό μου
εικόνες και ήχοι έρχονται ξανά
και βρίσκω το Θεό στον εαυτό μου
Σηκώνομαι και βγαίνω στη βροχή
ρουφώ αέρα διψασμένα
στριφτό τσιγάρο σβήνω πάνω στο σκαλί
και χαίρομαι που βρήκα εσένα
Σκιές και ψίθυροι φτιάχνουν ατμόσφαιρα για μένα
μου ψιθυρίζουνε γλυκά στ' αυτί ότι εγώ είμαι για σένα
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ
φοβάμαι τις σκιές στον τοίχο
γιατί περνάνε όσα φύγανε μακριά
σκιές μες στις σκιές τα βρίσκω
Σηκώνομαι και βγαίνω στη βροχή
ρουφώ αέρα διψασμένα
στριφτό τσιγάρο σβήνω πάνω στο σκαλί
και χαίρομαι που βρήκα εσένα
Σκιές και ψίθυροι φτιάχνουν ατμόσφαιρα για μένα
μου ψιθυρίζουνε γλυκά στ' αυτί ότι εγώ είμαι για σένα
Όταν τα βράδια η ψυχή μου σε ζητά
στη σκέψη σου μουδιάζει το μυαλό μου
εικόνες και ήχοι έρχονται ξανά
και βρίσκω το Θεό στον εαυτό μου
Σηκώνομαι και βγαίνω στη βροχή
ρουφώ αέρα διψασμένα
στριφτό τσιγάρο σβήνω πάνω στο σκαλί
και χαίρομαι που βρήκα εσένα
Σκιές και ψίθυροι φτιάχνουν ατμόσφαιρα για μένα
μου ψιθυρίζουνε γλυκά στ' αυτί ότι εγώ είμαι για σένα
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ
Μείναμε μόνοι δυστυχώς
σε μια ζωή που συνεχώς
σε λάθος δρόμο μας πηγαίνει
Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο
μέσα σε λάθη μας σωρό
και ξαφνικά νιώθουμε ξένοι
Ένα ημίχρονο ζωής
που χαραμίσαμε εμείς
χωρίς καμιά δικαιολογία
Τέλειωσε μες στην ερημιά
γεύση δεν άφησε καμιά
σαν μια λευκή ισοπαλία
Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς
Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά
Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
Είν' η αγάπη δυστυχώς
μία πληγή που διαρκώς
για ένα όνειρο ματώνει
Δίχως αιτία κι αφορμή
πήραμε λάθος τη ζωή
και τελικά μείναμε μόνοι
Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς
Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά
Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
σε μια ζωή που συνεχώς
σε λάθος δρόμο μας πηγαίνει
Κάπου χαθήκαμε κι οι δυο
μέσα σε λάθη μας σωρό
και ξαφνικά νιώθουμε ξένοι
Ένα ημίχρονο ζωής
που χαραμίσαμε εμείς
χωρίς καμιά δικαιολογία
Τέλειωσε μες στην ερημιά
γεύση δεν άφησε καμιά
σαν μια λευκή ισοπαλία
Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς
Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά
Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
Είν' η αγάπη δυστυχώς
μία πληγή που διαρκώς
για ένα όνειρο ματώνει
Δίχως αιτία κι αφορμή
πήραμε λάθος τη ζωή
και τελικά μείναμε μόνοι
Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα θα μου πεις
θα το παλέψουμε ως το τέλος θα το δεις
πάντα η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία
δεν θ' αφήσει να χαθώ και να χαθείς
Τα όνειρά μας
τα όνειρά μας τα 'χουμε με αίμα πληγωμένα
και δεν τα πουλάμε σε κανέναν
μου 'λεγες θυμάμαι μια βραδιά
Τα όνειρά μας
άδικα γκρεμίσαμε σου λέω
μην κοιτάς που έπαψα να κλαίω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ
Έχω μια διάθεση απόψε να σε δω
Αχ και τι δε θα `δινα να `ρχόσουνα εδώ,
τα δικά σου βήματα ν' ακούσω στα σκαλιά
κι ύστερα στην πόρτα, να γυρίζεις τα κλειδιά
Άσχημα παιχνίδια που μου παίζει το μυαλό,
με τη φαντασία μου σε φέρνω πάλι εδώ,
να με νανουρίζεις με τραγούδια και φιλιά
να `σαι η ζωή μου, όπως ήσουνα παλιά...
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ' αγαπώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις,
να σ' αγγίξω,
να σε δώ...
Κρύβεσαι κι απόψε στην ανάσα των κεριών
γίνεσαι ο στίχος πονεμένων τραγουδιών,
σα μελαγχολία τη καρδιά μου τυραννάς
σαν την αμαρτία μες το αίμα μου κυλάς
Θα `θελα μια νύχτα να κοιμόμασταν μαζί,
μες την αγκαλιά σου να με πάρεις σαν παιδί
να `λιωνε στη φλόγα του φιλιού μας ο καημός,
πάντα με πονάει ο δικός σου χωρισμός...
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ' αγαπώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις,
να σ' αγγίξω,
να σε δώ...
Αχ και τι δε θα `δινα να `ρχόσουνα εδώ,
τα δικά σου βήματα ν' ακούσω στα σκαλιά
κι ύστερα στην πόρτα, να γυρίζεις τα κλειδιά
Άσχημα παιχνίδια που μου παίζει το μυαλό,
με τη φαντασία μου σε φέρνω πάλι εδώ,
να με νανουρίζεις με τραγούδια και φιλιά
να `σαι η ζωή μου, όπως ήσουνα παλιά...
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ' αγαπώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις,
να σ' αγγίξω,
να σε δώ...
Κρύβεσαι κι απόψε στην ανάσα των κεριών
γίνεσαι ο στίχος πονεμένων τραγουδιών,
σα μελαγχολία τη καρδιά μου τυραννάς
σαν την αμαρτία μες το αίμα μου κυλάς
Θα `θελα μια νύχτα να κοιμόμασταν μαζί,
μες την αγκαλιά σου να με πάρεις σαν παιδί
να `λιωνε στη φλόγα του φιλιού μας ο καημός,
πάντα με πονάει ο δικός σου χωρισμός...
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ' αγαπώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις,
να σ' αγγίξω,
να σε δώ...
Οχι πρεπει να ακουσω την λογικη,Στο κατω κατω πρεπει να πληρωσω, εχω τυψεις για την ατιμια μου πληγωσα καποιους ανρθωπους αλλα ποτε δεν γελασα μαζι τους ποτε.
κι αν τα θεωρεί χαμένα
όλα όσα ζήσαμε μαζί
αν θυμάται και δακρύζει
αν σωπαίνει ή με βρίζει
πες μου τη ζωή της πώς τη ζει
Πες μου αν μιλάει για μένα
και με νεύρα τεντωμένα
λέει ότι είμαι παρελθόν
στην εικόνα που 'χει φτιάξει
πες μου αν μ' έχει διαγράψει
πες μου αν για κείνη είμαι απών
Αν σε πάει στα ίδια μέρη
που 'χε υποσχεθεί το ξέρει
πως με άλλον δεν θα ξαναπήγαινε ποτέ
Αν μιλάει για τα ταξίδια
της ζωής μας τα παιχνίδια
κι αν συχνά σου λέει
πως δεν μ' αγάπησε ποτέ
Ψέματα σου λέει πως δεν μ' αγάπησε
γιατί μ' αγάπησε κι ακόμα μ' αγαπά
Πες μου αν μιλάει για μένα
κι όλα της τ' απωθημένα
βγάζει τώρα που δεν είμαι εκεί
αν τα λέει όπως θέλει
πες μου αν με καταγγέλλει
λέει τον δεσμό μας φυλακή
όλα όσα ζήσαμε μαζί
αν θυμάται και δακρύζει
αν σωπαίνει ή με βρίζει
πες μου τη ζωή της πώς τη ζει
Πες μου αν μιλάει για μένα
και με νεύρα τεντωμένα
λέει ότι είμαι παρελθόν
στην εικόνα που 'χει φτιάξει
πες μου αν μ' έχει διαγράψει
πες μου αν για κείνη είμαι απών
Αν σε πάει στα ίδια μέρη
που 'χε υποσχεθεί το ξέρει
πως με άλλον δεν θα ξαναπήγαινε ποτέ
Αν μιλάει για τα ταξίδια
της ζωής μας τα παιχνίδια
κι αν συχνά σου λέει
πως δεν μ' αγάπησε ποτέ
Ψέματα σου λέει πως δεν μ' αγάπησε
γιατί μ' αγάπησε κι ακόμα μ' αγαπά
Πες μου αν μιλάει για μένα
κι όλα της τ' απωθημένα
βγάζει τώρα που δεν είμαι εκεί
αν τα λέει όπως θέλει
πες μου αν με καταγγέλλει
λέει τον δεσμό μας φυλακή
"Έτσι ξαφνικά, έτσι ξαφνικά
όπως μπήκες στη ζωή μου
να φοβάμαι μη σε χάσω"
Έτσι ξαφνικά
σε είδα απέναντί μου πάλι
όπως και παλιά.
Μες στα σκοτεινά
σαν ταινία ήρθαν στο μυαλό μου
όλα ξαφνικά.
Έτσι τρυφερά
σε είδα κάποιον άλλον
απ' το χέρι να κρατάς.
Νιώθω σαν σκιά,
σαν να μην υπάρχω.
Ούτε λίγο δεν κοιτάς.
Έλεγα "φοβάμαι μη σε χάσω"
και γέλαγες εσύ ειρωνικά.
Έκοβες τις φλέβες σου για μένα,
τώρα δεν μου ρίχνεις μια ματιά.
Ούτε ένα βλέμμα δεν μου έριξες εσύ, ούτε ένα βλέμμα, ούτε ένα βλέμμα.
Ρίξε ένα βλέμμα να μου πάρεις την ψυχή, κάν' το για μένα κι ας είναι ψέμα.
Μη με σκοτώνεις, μου αξίζει ένα βλέμμα.
όπως μπήκες στη ζωή μου
να φοβάμαι μη σε χάσω"
Έτσι ξαφνικά
σε είδα απέναντί μου πάλι
όπως και παλιά.
Μες στα σκοτεινά
σαν ταινία ήρθαν στο μυαλό μου
όλα ξαφνικά.
Έτσι τρυφερά
σε είδα κάποιον άλλον
απ' το χέρι να κρατάς.
Νιώθω σαν σκιά,
σαν να μην υπάρχω.
Ούτε λίγο δεν κοιτάς.
Έλεγα "φοβάμαι μη σε χάσω"
και γέλαγες εσύ ειρωνικά.
Έκοβες τις φλέβες σου για μένα,
τώρα δεν μου ρίχνεις μια ματιά.
Ούτε ένα βλέμμα δεν μου έριξες εσύ, ούτε ένα βλέμμα, ούτε ένα βλέμμα.
Ρίξε ένα βλέμμα να μου πάρεις την ψυχή, κάν' το για μένα κι ας είναι ψέμα.
Μη με σκοτώνεις, μου αξίζει ένα βλέμμα.
Η νύχτα έπεσε νωρίς
πού να με βρεις κι εγώ απόψε πού να ψάξω
στο δρόμο δυο περαστικοί
κι από το μπαρ η μουσική
Στην πόλη σύννεφα καπνού
πες μου ποιανού την ερημιά να καταγράψω
εγώ εδώ κι εσύ εκεί
κι οι δυο στην ίδια φυλακή
Η νύχτα έπεσε νωρίς
κι εγώ χωρίς να δω μαντεύω πού γυρίζεις
σφιγμένη μέσα στο παλτό
στης μοναξιάς την κιβωτό
Στο τζάμι γράφεις με βροχή
και την ψυχή μου κάθε νύχτα βασανίζεις
δε βρίσκω λόγια να κρυφτώ
απ' τον κρυμμένο μου εαυτό
Θέλω να σε δω
αχ πες μου πώς μπορείς που νύχτωσε νωρίς
κι εγώ δεν έχω πού να πάω
Θέλω να σε δω
μπορώ να συγχωρώ να σε δικαιολογώ
γιατί ακόμα σ' αγαπάω
Η νύχτα έπεσε νωρίς
κι είναι θαρρείς η τελευταία αυτού του κόσμου
η αγάπη που 'χει προδωθεί
απόψε θα εκδικηθεί
Μπορεί να μοιάζω με τρελό
να προκαλώ, να με οδηγεί ο πανικός μου
στην κόντρα στην υπερβολή
σε σένα αγάπη μου τρελή
Θέλω να σε δω
αχ πες μου πώς μπορείς που νύχτωσε νωρίς
κι εγώ δεν έχω πού να πάω
Θέλω να σε δω
μπορώ να συγχωρώ να σε δικαιολογώ
γιατί ακόμα σ' αγαπάω
πού να με βρεις κι εγώ απόψε πού να ψάξω
στο δρόμο δυο περαστικοί
κι από το μπαρ η μουσική
Στην πόλη σύννεφα καπνού
πες μου ποιανού την ερημιά να καταγράψω
εγώ εδώ κι εσύ εκεί
κι οι δυο στην ίδια φυλακή
Η νύχτα έπεσε νωρίς
κι εγώ χωρίς να δω μαντεύω πού γυρίζεις
σφιγμένη μέσα στο παλτό
στης μοναξιάς την κιβωτό
Στο τζάμι γράφεις με βροχή
και την ψυχή μου κάθε νύχτα βασανίζεις
δε βρίσκω λόγια να κρυφτώ
απ' τον κρυμμένο μου εαυτό
Θέλω να σε δω
αχ πες μου πώς μπορείς που νύχτωσε νωρίς
κι εγώ δεν έχω πού να πάω
Θέλω να σε δω
μπορώ να συγχωρώ να σε δικαιολογώ
γιατί ακόμα σ' αγαπάω
Η νύχτα έπεσε νωρίς
κι είναι θαρρείς η τελευταία αυτού του κόσμου
η αγάπη που 'χει προδωθεί
απόψε θα εκδικηθεί
Μπορεί να μοιάζω με τρελό
να προκαλώ, να με οδηγεί ο πανικός μου
στην κόντρα στην υπερβολή
σε σένα αγάπη μου τρελή
Θέλω να σε δω
αχ πες μου πώς μπορείς που νύχτωσε νωρίς
κι εγώ δεν έχω πού να πάω
Θέλω να σε δω
μπορώ να συγχωρώ να σε δικαιολογώ
γιατί ακόμα σ' αγαπάω
Άσε το παράθυρο κλεισμένο,
δε με ενδιαφέρει το πρωί.
Πάνε τόσα χρόνια που προσμένω
νά ’βρω μιαν αγάπη στη ζωή.
Είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ,
είμαι τριαντάφυλλο κλειστό.
Δεν έχω αγάπη να πιαστώ,
είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ.
Πες στον ταχυδρόμο πως δεν έχω
γράμμα για να στείλω πουθενά.
Έχω μάθει πια να την αντέχω
και την πίκρα και τη μοναξιά.
Είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ,
είμαι τριαντάφυλλο κλειστό.
Δεν έχω αγάπη να πιαστώ,
είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ.
δε με ενδιαφέρει το πρωί.
Πάνε τόσα χρόνια που προσμένω
νά ’βρω μιαν αγάπη στη ζωή.
Είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ,
είμαι τριαντάφυλλο κλειστό.
Δεν έχω αγάπη να πιαστώ,
είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ.
Πες στον ταχυδρόμο πως δεν έχω
γράμμα για να στείλω πουθενά.
Έχω μάθει πια να την αντέχω
και την πίκρα και τη μοναξιά.
Είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ,
είμαι τριαντάφυλλο κλειστό.
Δεν έχω αγάπη να πιαστώ,
είμαι καλά, σ’ ευχαριστώ.
https://youtu.be/whLUGdScz3E
πως ήσουν για μένα τραγούδι κι αγέρι
ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν για μένα πληγή και μαχαίρι.
Μαχαίρι στη φλέβα μου, πληγή στην καρδιά μου
τραγούδι στα χείλη μου, φωτιά στα όνειρά μου
ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ.
Ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν για μένα παράθυρο του κόσμου
ποτέ δεν θα μάθεις
πως ήσουν καημός μυστικός μου.
Τραγούδι κι αγέρι, πληγή και μαχαίρι
μαχαίρι στη φλέβα μου, πληγή στην καρδιά μου
τραγούδι στα χείλη μου, φωτιά στα όνειρά μου
ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ
ενός φανταστικού θανάτου
γιατί ο καιρός ήρθε γρήγορα
καθένας μας να ρίξει τα είδωλά του
γιατί ο καιρός ήρθε γρήγορα
καθένας μας να ρίξει τα είδωλά του
καθένας μας να ρίξει τα είδωλά του
Στην πυρά των ονείρων μου
δε σ’ αφήνω να καις
στην πυρά των ονείρων μου
δε σ’ αφήνω να καις
στην πυρά των ονείρων μου
δε σ’ αφήνω να καις
γιατί κι αυτά τα όνειρα
θέλουν προοπτικές
Σε σκότωσα με την απόγνωση
ενός ρομαντισμού που λήγει
γιατί ο καιρός ήρθε σίγουρα
που η πραγματικότητα επείγει
που η πραγματικότητα επείγε
Σαν ήλιος με βροχή και χώρια μαζί
Αλλού εγώ αλλού εσύ
Δυο ξένοι δυο γνωστοί στην ίδια φυλακή
Πονάω εγώ πονάς κι εσύ
Πάλι σιωπή
Συγγνώμη εγώ συγγνώμη εσύ
Πάλι μαζί
Φωτιά εγώ φωτιά εσύ
Τσιγάρα στη βροχή που σβήσανε μαζί
Ξανά εγώ ξανά εσύ
Δύο ξένοι δύο γνωστοί στην ίδια φυλακή
Πονάω εγώ πονάς κι εσύ
Πάλι σιωπή
Συγγνώμη εγώ συγγνώμη εσύ
Πάλι μαζί
Όταν λείπεις εσύ
φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν λείπεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν έρχεσαι φεύγω
Ο τρελός σ' αποφεύγω
Μα όταν φεύγεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Αλλού εγώ αλλού εσύ
Δυο τρένα που περνούν σε αντίθετη γραμμή
Εδώ εγώ εδώ εσύ
Στον ίδιο το σταθμό σε άλλη διαδρομή
Πονάω εγώ πονάς κι εσύ
Πάλι σιωπή
Συγγνώμη εγώ συγγνώμη εσύ
Πάλι μαζί
Όταν λείπεις εσύ
φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν λείπεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Όταν έρχεσαι φεύγω
Ο τρελός σ' αποφεύγω
Μα όταν φεύγεις εσύ
Φεύγει κάτω από τα πόδια μου η γη
Βράδιασε νωρίς και είμαι πάλι μόνος μου
βράδιασε νωρίς, σκοτείνιασε κι ο δρόμος μου.
Βράδιασε νωρίς, σκιά παντού απλώθηκε
λες και η μοναξιά στο σπίτι μου κλειδώθηκε.
Τι να φταίει που συνήθισα μόνος μου;
Τι να φταίει που είναι άδειος ο δρόμος μου;
Τι να φταίει, πώς μπορώ και τ’ ανέχομαι;
Τι να φταίει και τη μοίρα μου δέχομαι;
Ίσως να φταίνε τα γραμμένα
ίσως να φταίν τ’ απωθημένα,
μη με ακούς που "ίσως" λέω,
ξέρω: εγώ ο ίδιος φταίω.
Φταίω κι αν θες σ’ το υπογράφω
στο τραγουδάκι που σου γράφω
για να σου πω ξανά: δε φταις εσύ.
Τι να φταίει που συνήθισα μόνος μου;
Τι να φταίει που είναι άδειος ο δρόμος μου;
Βράδιασε νωρίς και είμαι πάλι μόνος μου
βράδιασε νωρίς, ερήμωσε κι ο δρόμος μου.
Πάλι η ζωή με τις σκιές ενώθηκε,
ένας νικητής που απόψε παραδόθηκε
βράδιασε νωρίς, σκοτείνιασε κι ο δρόμος μου.
Βράδιασε νωρίς, σκιά παντού απλώθηκε
λες και η μοναξιά στο σπίτι μου κλειδώθηκε.
Τι να φταίει που συνήθισα μόνος μου;
Τι να φταίει που είναι άδειος ο δρόμος μου;
Τι να φταίει, πώς μπορώ και τ’ ανέχομαι;
Τι να φταίει και τη μοίρα μου δέχομαι;
Ίσως να φταίνε τα γραμμένα
ίσως να φταίν τ’ απωθημένα,
μη με ακούς που "ίσως" λέω,
ξέρω: εγώ ο ίδιος φταίω.
Φταίω κι αν θες σ’ το υπογράφω
στο τραγουδάκι που σου γράφω
για να σου πω ξανά: δε φταις εσύ.
Τι να φταίει που συνήθισα μόνος μου;
Τι να φταίει που είναι άδειος ο δρόμος μου;
Βράδιασε νωρίς και είμαι πάλι μόνος μου
βράδιασε νωρίς, ερήμωσε κι ο δρόμος μου.
Πάλι η ζωή με τις σκιές ενώθηκε,
ένας νικητής που απόψε παραδόθηκε
Ασε εχω αλη ζωη εγω
Παντος εισουν και παραμενεις μια γλυκεια αναμνησει στο περαζμα της ζωης μου
Γιατί το άρωμά σου να΄χει πλέον ξεχαστεί
κι Εσύ να με σκοτώνεις όσο χίλιες μοναξιές
Γιατί...
Γιατί να΄χει χαθεί στα ξαφνικά η επαφή
Γιατί να μη ραγίζω στων χειλιών σου την αφή
κι Εσύ να μου γεμίζεις παγωνιά τις Κυριακές
Γιατί...
Με Ξέχασες
κανένα δε μου έδωσες δικαίωμα
να Ζήσω στ΄ουρανού σου το στερέωμα
για Μένα ήσουν μόνο μια πληγή
Με Ξέχασες...
Μα τίποτα δεν άλλαξε που σ΄έχασα
στ΄ορκίζομαι ποτέ δε σε ξεπέρασα
μα πάντα θα με πνίγει το Γιατί...
Γιατί να σου ματώνει την καρδιά ο εγωισμός
Γιατί να γίνει η σχέση αγεφύρωτος γκρεμός
για Μας να΄ναι μονόδρομος αυτός ο χωρισμός
Γιατί...
Με Ξέχασες
κανένα δε μου έδωσες δικαίωμα
να Ζήσω στ΄ουρανού σου το στερέωμα
για Μένα ήσουν μόνο μια πληγή
Με Ξέχασες...
Μα τίποτα δεν άλλαξε που σ΄έχασα
στ΄ορκίζομαι ποτέ δε σε ξεπέρασα
μα πάντα θα με πνίγει το Γιατί....