LONELINESS ΜΟΝΑΞΙΑ............................

MΟΝΑΞΙΑ!!!!!!!!!!

ΗΞΕΡΕΣ

Το μελλον καταδικαζεται στην πιο βαρια ποινη

Να θυμαται για παντα!!!!!!!!!

ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ  ΕΥΑΤΕ..
Πώς δέν γίνετε-  τι ειθελες  τι;;  δεν εισαι πια για  αλλα τραυματα  η ζωή κοντευει τελειωνη και συ  τι;; ξανα γυρνα στο καβούκι σου 
δεν μπωρείς  κατάλαβετο ευατε μου  ξέρω  ναι δέν πονάς εξ άλου  ετσι είσουν μία ζωή,  ενα σαββατόβραδο και αλλο ένα τώρα  καθάρισε  απο πανω σου, καθε  ελπίδα σκούπησε απο το στόμα σου  καθε χαμόγελο, δές την πραγματηκότητα,  τήν αλήθεια, δεν
γίνετε ας πονάς ,ποιός ;;  ο καθρέπτης  σε ξεγέλασε ιδιοι ειστε ύλες ,αυτός εχει και το προνόμειο, να σου δειχνει οτι βλέπεις εσυ , δες καλα  δες ρεε  δες τα μαλιά  δες τις  ρυτήδες δες το σώμα  δες   δες  δες ρεε  .....παραδέξου η ζωή πέρασε πάει χάνετε, μήν τό ζορίζεις  παραδέξου το,ολα  μα όλα εχουν το τέλος τους ,τί σημασία εχει το εσύ , είσουν ευτυχισμένος ,σε κατάλαβα  εκεί ...είχες ονειρα ,,εχεις  όλα  όσα είσαστον μαζί καί εκανες τα έκανες γιατί ετσι  ενοιωθες, ξέρω ζούσες  αυτό πού τόσα χρόνια δέν έκανες , τι;; ήταν το πιο φοβερό    θεε μου  συναίσθημα είναι το τελαιυτέο της πράξις  στην ζωή  τερμα ρεε.....ξέρω δεν ειναι  εφικτό να μου βρείς μια λύση  πόσο εξάθρωσει νοιώθο,, πόνο γαμωτο μου,,αλλά τί  πές  εσύ ,δέν έχει Δεύτερη ζωή ....ετσι  είναι ο χρόνος ο εγληματίας, ΑΧ  και να είμαστον παιδιά ποτέ   ποτέ  δέν θά σε αφηνα, τώρα σου λέω  φύγε ποιός εγώ φύγε  εσύ να σωθείς  ασε  εμένα, θα ζώ με άυτες της αναμνήσεις ,ετσι τι να αλάξουμε , πιά τίποτα  τα περιθώρια, μου τελειώνουν ,ξέρω το τι σου λέω ,
 φύγε  ετσι θα ειθελα να ζησω μια νύχτα κοντα σου να σε φωτογραφίσω μεσα στην  ψυχή μου θα σε τυπόσω  θα σε χαράξω,  μέσα μου παντοτηνά τιποτα αλο  ποτέ
 πια δεν θα σε ξανα ενοχλήσω,  ετσι θα  είθελα. Σάν φιλα  ρακια εκτός  εάν δέν νοιώθεις ουτε κι αυτό,καμιά φορά  δεν ακούω το ευατο μου ,παντα μου τα έλεγε αυτά ,είξερα   οτι η ζω'η είναι γλυκιά ,ομορφη σαν είμαστον παιδιά, ρεε ψευτομαγκίτη   εγω σου τα ελεγα, φίλε στό ειχα πεί για θυμήσου, πώς αλάζει ηζωή , και συ , καλέ μου ευατέ ταξίδευες   για αλα ονειρα , απατηλά λές  καί μπωρείς να ξανά φέρεις εκείνα τα ξένοιαστα χρόνια, τα ανέμελα  χρόνια που χασαμε μαζι με τήν αγνή ψυχούλα μας,  το χαμογελο την φιλία μας,τούς ερωτες τους σχολικούς,,και ηρθα στο σήμερον καί αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ, η ζωή ειναι μία  η πιστευομε θα  ξανά σπαταλησουμε ξανά ασκοπα την καινούργια, εάν ειχαμε,  τα βράδια στό κρεβάτι μου φοβάμαι από τις ανταυγειες στον τοίχο  βλέπω σκιές ,η ψυχούλα μου σε ζητά μουδιαζω,  φοβάμαι μην κάποιο,   φώς μου ζβήσει  τις εικόνες σου ,λατρεία μου,ακούω το γέλιο σου αυτό το γέλιο που σου ελεγα σε κάνει πεντάμορφη,ηχοι στα αυτια μου, τον Μεγαλοδύναμο ΘΕΟ παρακαλώ, για σένα, θέλω νά βγώ στήν  βροχή  μαζί με τα δάκρυα μου 

Ε Σ Υ

Ισως και να ηταν γραφτο μας να
 μην ζησουμε τα πραγματα που ποθησαμε οσο τιποτα....
Να την αγαπάς για όλα όσα θεωρείς ότι αξίζει
Να την αγαπάς για όλα όσα θεωρείς ότι αξίζει.
Να την αγαπάς τις στιγμές που αισθάνεται ότι δεν μπορείς να της δώσεις την αγάπη σου.
Εκείνες τις σκοτεινές στιγμές που κλείνεται στον εαυτό της και αισθάνεται πως τίποτα δεν της αξίζει. Τις ώρες που νιώθει ότι δεν μπορεί να αγαπηθεί.
Να φιλάς τα δάκρυα της και να χαίρεσαι όταν την βλέπεις να γελά με όσα της προσφέρεις.
Να την αγαπάς στις αποτυχίες της. Όχι μόνο στις επιτυχίες της.
Να την αγαπάς ξεχωριστά. Όχι όπως την αγαπάνε όλοι οι άλλοι. Δεν θέλει αυτή την αγάπη από εσένα. Για εκείνη, εσύ είσαι ο εκλεκτός.
Να της το δείχνεις ότι είναι ο άνθρωπος σου. Ότι την θαυμάζεις για τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο, για τις ανασφάλειες, τις φοβίες, τις ανησυχίες της.
Να την αγαπάς για το ειλικρινές χαμόγελο της που στο χαρίζει κάθε στιγμή.
Να την αγαπάς γιατί τρομάζει μόνη παρόλο που δείχνει σε όλους ότι είναι δυνατή, αναίσθητη και αφελής! Εσύ ξέρεις τις αλήθειες της.
Να την αγαπάς και να της δίνεις πράγματα.
Να την αγαπάς όταν αισθάνεται πως πνίγεται. Όταν θέλει να φωνάξει και δεν μπορεί, όταν θέλει να δακρύσει και δεν τρέχουν τα δάκρυα της.
Να την αγαπάς όταν είναι λίγο νευρική.
Να την αγαπάς όταν είναι φλύαρη.
Να την αγαπάς όταν αισθάνεται ενθουσιασμένη και δεν μπορεί να συγκρατηθεί.
Να την αγαπάς γιατί η ίδια ξέχνα κάποτε να αγαπάει τον εαυτό της.

ανθρωπαρια

Καποια πραγματα οταν φτασεις να τα ζητησεις δεν εχει πια νοημα αν θα τα παρεις

ΠΟΣΕΣ;;;

Πόσες φορές;

Πόσες φορές δεν ένιωσες αυτά τα ανείπωτα κόμπο στο λαιμό που σε πνίγει;
Πόσες φορές δεν τα ψιθύρισες,
δεν τα αποτύπωσες με κάθε λεπτομέρεια στο μυαλό,
δεν τα έκανες ραβασάκι που κατέληξε τσαλακωμένο σε κάποιο καλάθι αχρήστων;
Και πόσες άλλες φορές δεν ευχήθηκες να μην είχες φτάσει ποτέ σ’ αυτά;
Η ζωή, όμως, είναι μικρή για ανείπωτα, για κόμπους και για μουτζούρες στο χαρτί.
Να τα εξορκίζεις τα ανείπωτα.
Να τα κάνεις λέξεις και συναίσθημα που βρίσκουν τον αποδέκτη τους.
Γιατί μόνο έτσι δε θα σε στοιχειώσουν!
ανθρωπαρια

ΚΑΙ...ΟΜΩΣ

Ρωτησα καποτε  θα τα καταφερουν;;
μ ειπαν ονειροπολο και ομως....

Και ομως να η ΘΕΛΗΣΗ...

Κάποτε ουδείς πίστευε οτι είμαι ικανος

Tώρα γίναν όλοι τους αδίστακτοι,,κι είναι η ψυχούλα μου  πια για αυτους  παρείσακτοι  Είχα μιαν αγάπη μια οφθαλμαπάτη τιποτα δεν εχω τώρα πια ...........

Γιατί ρε φίλε το λες αυτό  ακου τι θα σου πώ  ακου γιατί  ολα τα χρόνια την πρωτημούσα την μοναξιά μου νά γιατί  δέν  πρέπει να ξεμοναχιάζεσε απο τήν μοναξιά σου
Ξέρεις την λεξει να μείνουμε φιλαρακιά  ωραία θα μου πείς καλή ε..και γώ συμφωνό μαζί  σου  στό ακουσμα της  ομως πως  ρε  πώς  πές μου  γιατί θα σπάσει το κεφαλι μου .....                               Ενα  απλο φιλαρακι .....που αυτο εγω το λατρευω  το αγαπω  και την ζωη μου για την παρτη της  κι ομως ενα απλο φιλαρακι οπως τις εκατονταδες που ειναι εδω  ,,τιποτα απο οσα ειχα ονειρευτει  τιποτα...πως γινετε ρε  φιλε αυτο πες μου να την εχω διπλα μου να ρουφω το αρωμα της την αναπνοη της τα παντα  πως μπωρο γαμωτο μου πως πως δεν ειπα τιποτα το κλειδωσα στην καρδουλα μου  την μπαλωμενει, ξερω δικο μου  το σφαλμα και μονο δικο μου ξερω δεν μπωρει ρε φιλε νομιζα ξερεις  οτι υπαρχη εκει εξω εκεινο  μωρε πως το λεγαμε να δεις ξερεις εσυ    σου αρεσω μου αρεσεις παιρναμε καλα     μπα  φιλε οχι,γνωριζοντας απο την αρχη και ελεγα που πας ρε ξυπολητος να περπατησεις πανω στα γυαλια μου   ελεγες αντεχω εγω ρε που πας  δεν ξερεις απο πονο εσυ  εγω ρε  θες να στο αποδειξω;; ελεγα    α   οχι  αυτο τον πονο  σου αναφερω τον πονο που εσυ δεν τον κατεχεις αυτον  που εχεις  ξεχασεις πολλα χρονια  αυτον που καποτε εκλαιγες  για την χαμενη σου παιδικη αγαπη  πως ξεχνας  ρε   εαυτε  μου αφηνεις καθε 30 χρονια και για να μην ξεχνας  αγαπας,,,,τωρα  φιλε  ειναι το τελος σου  εδω ειναι το τερμα σου  βλακα πονα ,,νομιζες πως ολα τα καρδιοχτυπια εχουν αποτελεσματα  που ανατρεπουν αισθηματα  οχι φιλε  ο κοσμος πια αλαξε σε ολα ,ξερω και δεν κατακρινω εκεινη     οχι προς Θεου    οχι εγω και μονο φταιω ,   ξερεις ποσες φορες ρε φιλε μου ειχα  εχω την αναγκη ,  να της πω γλυκια μου. Αγκαλιασε με κλεισε με  μεσα σου Αγγιξε με     να  εισχωρησω στην ψυχουλα σου μαγεψες και  ομορφυνες τον κοσμο μου με την παρουσια σου με γιατρεψες και σ ευχαριστω  ΟΧΙ       μην με αφηνεις  να ξανα πεσω    δεν θα εχω πια δυναμη  σιγουρα το τελος μου θα ειναι εδω    ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ

ΠΟΥ ΣΕ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΛΕΜΑ    ΕΓΙΝΕΣ ΟΛΑ ΟΣΑ  ΑΓΑΠΗΣΑ

ΠΑΝΩ ΣΟΥ ετρεμα   εκεινη την νυχτα   ειχα το ομορφοτερο πλασμα  στα χερια μου   ονειρα  ονειρα γαμωτο μου    πρωτογνωρα χρονια πολλα να τα ζησω να νοιωσο μια γυναικα και μου ,, λες τωρα φιλαρακι,,   δεν ξερω  δεν θελω να την χασω  δεν θελω να ξανα γυρισω στην μποχα της μοναξιας    ξερω θα ειναι ο θανατος μου  εκει     δεν εχω τιποτα πια να με  ευχαριστη στην ζωη μονο   οτι κανω  ειναι ακραιο   και με φοβιζει αυτο,  σε ολα μου, ξερω χανω λιγο λιγο το παιχνιδι,   ξερω θα μου πεις λαθος    αν ειναι σωστο που την αγαπησα  ειναι δικο μου το προβλημα     δεν αφορα κανεναν    ειναι ενα υπεροχω μυστηκο      ξερω ακομα  και στο θανατο μου εγω θα χαμογελο και θα απορουν     ειμουν χαρουμενος   με  εκανε και πεταγα     στον ουρανο ,   εβλεπα ολους τους  πως με κοιτουσαν χαζεψαν και γω τωρα τι κανω;;  θα μου πεις  ρε βλακα   οτι το παθος με το λαθος  εχουν ενα γραμμα διαφορα    το παθος ομως το ζεις ενω    το λαθος ναι εκει την πατας διοτι το ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ,  γι αυτο σου λεω ,   πες μου πως θα κανω ονειρα τωρα χωρις  εκεινη πως ,   μα πρεπει  ευατε μου να εισαι    μονο φιλαρακι    οχι   ρε δεν  μπωρο    ξερεις γιατι   μερικα <<πρεπει>> μας στερησαν  τα πιο ωραια χαμογελα της ζωης μας καταλαβες ρε ,,  εδω εγω ΑΓΑΠΩ για πιο κει δεν ξερω τι παιζει,   γαμημενη μοναξια δεν με αφηνει      να ξεχασω τιποτα,  οταν της λεω  θελω    να με παρεις αγκαλια ξερεις γιατι διοτι τυλιγει τα χερια γυρω απο το σωμα μου  και μου κρατα την ψυχη μου,,  ειναι η ευαισθησια μου τετοια,   ναι θελω ν αλλαξω    σε μενα αυτο   η ευαισθησια μου αυτη με  εχει  καταστρεψει    πρωτιμο την αναισθησια ,    ωρες ,ωρες με πιανει μια τρελα να παω  εκει    να την συναντησω ξερω  λαθος μου    δεν μπωρο ξανα  γυριζω στα ασχημα μου ,,  και σου λεει  μετα φιλαρακι να μεινουμε,,   ρε ξερεις ποσο δυσκολο    να σκεφτεσαι   κατι και να μην  μπορεις να το αγκαλιασεις---- ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ---  πολλες φορες οσο χαμογελα στο  και αν ειναι το προσωπο μου    αλλο τοσο δακρυσμενη  μπορεινα ειναι  η ψυχη μου. μου λεει οτι βαζει την λογικη   εκεινη    της λεω την καρδια  να πως θα αποδειξεις μωρη πουτν@ λογικη ελα   να σου συστησω εγω την μοναξια   να περασετε να γινετε και φιλαρακια εσεις     και οχι γω με την αγαπη μου,   ξερω ρε εαυτε  μου πως γυριζω σ εσενα    μια χαρι διωχνεμε ,   ξερω πως η ζωη ειναι περιεργη,  χρεαζεται  και η θλιψη για να μαθεις τι σημαινει ευτυχια  να μου πεις η ευτυχια ερχεται καμια φορα διαφορετηκα ντυμενη   ναι το ασχημο ειναι οτι περναει διπλα μας   και δεν μπορουμε  να την αναγνωρισουμε εμεις .  καλα  κατσε τωρα εκει και γυρησε σελιδα     στην ζωη σου , γιατι ρε μοναξια ξερεις τι ειναι να σου πω εγω Μοναξια   ειναι να εχεις τοσα πολλα να δωσεις   και  κανεναν για  να τα μοιραστεις μαζι του,  ενω εγω τα παντα μοιραζω σπαω τον εαυτο μου σε χιλια κοματια   οταν την βλεπω να χαμογελα,  μου δινει ζωη, την λατρευω ,  οχι οχι δεν  φταιει τιποτα αλο απο την λογικη    την δικη  της την  ξερω  δεν αλαζει ,  απλα εγω περιμενοντας το σωστο τρενο περασα την ζωη μου σε λαθος σταθμο, δικο  μου το σφαλμα και μονο   δεν επρεπε να φτασω εκει να πονω τοσο δεν το μπωρο, δεν ξερω το μονο που ξερω ειναι οταν αντρας  κλαιει ειναι μονο οταν αγαπησει με την καρδια του  εκει ειναι ο πονος, αρκετοι θα εχουν  ραγισμενες γεματες φοβο καρδιες  φιλε μου,,  αυτο ειμαστε ολοι,   και τωρα βλακα μου αντε να ξανα φτιαξουμε  ο ενας τη ψυχη του αλλου , βλεπωντας πια να περνουν ολα αυτα απο πανω μου ρωτησα το χρονο ..ρε πως θα γιατρεψω  ολα  αυτα που με πονεσαν .. Κι αυτος ο κερατας μου ειπε .....ασε με να περασω απο πανω σου..  αχ και μονο  ειναι αυτο που την λατρευω  την τρελλα μου.. και τελειωνοντας ο κυκλος μου  ολο και στενευει χασαμε τα χρονια πανε αναρωτιεμαι  ποση ψυχη πρεπει να σταξω, για να ζωγραφισω αυτον τον κοσμο που γω ο βλακας ονειρευτηκα .................

TOTE

ΗΞΕΡΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΟΝ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟΝΑΜΕ;;   ΤΟΤΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟΤΕ ΘΑ ΦΤΙΑΧΝΑΜΕ  ΤΑ  ΟΝΕΙΡΑ ΠΡΑΞΕΙ
Είσαι η ανάγκη ν'αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ, η θάλασσα που όταν θυμώνει δεν αφήνει τίποτα στο πέρασμα της, τ'όνειρα που έκανα παιδί και μια αγκαλιά αρκετή για να ζεστάνει τον κόσμο μου. Αρκεί ένα χαμόγελο σου για να φτιάξει η μέρα μου και μια σιωπή σου για να κοιμηθούν τα όνειρα μου...

Παίζουν τυφλόμυγα στο δρόμο τα παιδιά
κι είναι οι μορφές τους τρομαγμένα περιστέρια
μου έδειχνες το Σείριο μια βραδιά
μα εγώ δεν είχα μάτια γι άλλα αστέρια

Τα χρόνια πέρασαν περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σ’ έχω ξεπεράσει
όχι δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει
πόσο σου μοιάζει πόσο μου μοιάζει

Ποιον ξεναγείς απόψε στ’ άστρα του ουρανού σου
και με τα παραμύθια σου ποιον ξεγελάς
αυτά που τώρα τα θυμάσαι και γελάς