Χτες στ' όνειρό μου είδα πως μ' αναζητούσες, όταν εσύ στη Σαλονίκη τραγουδούσες, ξύπνησα πέντε το πρωί και με κομμένη αναπνοή σου τηλεφώνησα, μα έλειπες εσύ. Έξω η νύχτα ήταν μαύρη σαν κατράμι ούτ' ένα άστρο δεν φαινόταν απ' το τζάμι. Τ' όνειρο σκέφτομαι ξανά ανησυχώ και με πονά μα εσύ δεν είσαι δεν υπάρχεις πουθενά. Ξημερώνει και λείπεις ακόμα τ' όνομά σου μου καίει το στόμα. Πού γυρνάς και ποιος ξέρει πού να 'σαι, σε ποια ξένη αγκαλιά να κοιμάσαι. Η υποψία το μυαλό στα δυο χωρίζει του έρωτά σου το φαρμάκι ξεχειλίζει, απελπισμένα σε ζητώ σ' ένα τρελό κυνηγητό. Αχ! μόνο στ' όνομα έχεις κάτι απ' το Χριστό. Όσα αγάπησα σε σένα με πληγώνουν πάντα κρατούσες μυστικά που με σκοτώνουν. Παίρνω τηλέφωνο ξανά, "πού είσαι" μου λες, μα ειλικρινά τώρα για σένανε δεν θα 'μαι πουθενά. Έχει νυχτώσει, έχω πιεί και είμαι λιώμα, ο εγωισμός μου έχει φτάσει ως το χώμα. Κι όπως η σκέψη ακολουθεί του χωρισμού τη διαδρομή, κάνω προσπάθεια να μάθω το γιατί. Σαράντης Αλιβιζάτος

ΜΟΝΑΞΙΑ

Γέρασες μαζί μου  μοναξία θαρρώ κάνουμε παρέα από παιδιά
τώρα ό΄Ηλιος γέρνοι στή δύσι  ξέρεις τί σκέφτουμαι αν λέω αν
φύγω άπ΄τη ζωή ποιός ποιός τυχερός θα σε φροντίσει
Σ΄αγάπησα πιστή μου μοναξιά είσουν πραγματι η διαχρονική μου συντροφιά μου χαμογέλαγες σου χαμογέλαγα σε όλες τις φάσις της ζωής θα ελεγα.
Είμαστον ταιριαστό ζευγάρι

Oι μόνοι που αξίζουν το χαμόγελο σου είναι αυτοί που στο δημιουργούν

Αυτό το ¨΄θαρρος ή αλήθεια τελικά σε λάθος ηλικία το παίζαμε.....

Ο ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ

Kαθόμασταν όλοι γύρω-γύρω όπως  τότε, μιλούσαμε ψιθυριστά μη μας ακούσει ο ρουφιάνος.Τώρα πάλι στο ίδιο τραπέζι 촨ενα ποτήρι ρετσίνα στο χέρι προσπαθούσαμε, να ψιθυρίσουμε, ετσι για τα Μνημόνια.....άχνα και τα κεφάλια κατεβασμένα...

Τι    ρουφιάνος    αυτή η σιωπή!!

   

ΚΩΣΤΑΝΤΑΝΤΙΝΟΣ Π ΚΑΒΑΦΗΣ

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ:ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 πχ

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200π.Χ

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΚΑΘΑΠΕΡ.........ετσι ακριβως......