A Bord De L' "Aspasia"

Ταξίδευες κυνηγημένη από τη μοίρα σου
για τη κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία,
πάντα στο deck, σε μια σαιζ-λογκ πεσμένη, κάτωχρη,
απ' τη γνωστή και θλιβερότατη αιτία.

Πάντοτ' ανήσυχα οι δικοί σου σε τριγύριζαν,
μα 'συ κοιτάζοντας τα μάκρη αδιαφορούσες.
Σ' ότι σου 'λεγαν πικρογέλαγες, γιατί ένιωθες
πως για τη χώρα του θανάτου οδοιπορούσες.

Κάποια βραδιά, που από το Στρόμπολι περνούσαμε
είπες σε κάποιο, γελαστή, σε τόνο αστείου :
-"Πως μοιάζει τ' άρρωστο κορμί μου, καθώς καίγεται,
με τη κορφή τη φλεγόμενη, του ηφαιστείου"!

Ύστερα σ' είδα στη Μαρσίλια σαν εχάθηκες,
μέσα στο θόρυβο χωρίς να στρέψεις πίσω.
Κι εγώ, που μόνο την υγρήν έκταση αγάπησα,
λέω πως εσένα θα μπορούσα ν' αγαπήσω.

kλικ στην εικονα