Κάτου στις αχτές της Αφρικής
πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι.
Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
και τ' ωραίο γλυκό της Κυριακής.                ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ  ΚΑΣΟΣ

Σ' ένα μαγαζί του Nossi Be

πήρες το μαχαίρι, δυο σελλίνια,
μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.

Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό

έπαιρνες, τρεις μήνες στην αράδα,
με του καπετάνιου τη μιγάδα,
μάθημα πορείας νυχτερινό.

Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά

με το παλινώριο πήρα κάτου.
Μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου:
"Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά"

Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό

κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.

που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει.

Είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού.

Έβραζε το κύμα του γαρμπή.

Ήμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη.
Γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.