ΛΙΓΗ.....

Γεννήθηκα ένας άνθρωπος, μια καρδιά, μια ψυχή.

Στην πορεία της ζωής μου αναγκάστηκα να δημιουργήσω πολλούς

μέσα στο ίδιο σώμα.

Ο λόγος ήταν για να αντέχω !

Έπρεπε συγχρόνως να είμαι άνθρωπος 

σκληρός αλλά συγχρόνως και ευαίσθητος.

Τρυφερός αλλά και ψυχρός.

Ευγενικός αλλά και αγενής.

Μετριόφρων αλλά και υπερόπτης.

Ορατός αλλά και αόρατος.

Όλα αυτά θα κατέληγαν στην ψυχή την δική μου,

την αληθινή, που όμως θα έκρυβα κάπου 

να μην την αγγίζει κανείς.

Οι ίδιοι οι άνθρωποι που με αγαπούσαν με ανάγκασαν

και εγώ για να μπορώ να τους ακολουθήσω συμβιβάστηκα

στα τόσα πρόσωπα.

Σε αγαπώ τις στιγμές που δεν σε μισώ.

Εσύ διάλεξε ποιο πρόσωπό μου αγαπάς 

και πρόσεξε ποιο θα πληγώσεις.

Δέκα άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα πάντα,

ένας όμως κλαίει…

...Λίγη περισσότερη σιωπή μπορεί να σκοτώσει το ίδιο αλάνθαστα, όπως και μια λέξη...
Τάσος Λειβαδίτης

Όταν κατέβουμε τη σκάλα
τί θα πούμε στους ίσκιους που
θα μας υποδεχθούνε.....
Αυστηροί, γνώριμοι, αόριστοι φίλοι
με ένα χαμόγελο στα ανύπαρκτα τους χείλη;

(Κ . Καρυωτάκης )

...Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος.
Να μοιάζει με τους άλλους.
Κι είναι στιγμές που το κατορθώνει...
Όμως τις νύχτες,  δεν μπορεί να κοιμηθεί.
Οι μεγάλες φτερούγες τoυ.
δε χωράνε μέσα στον ύπνο...

Τάσος Λειβαδίτης

Μητέρα δεν κάνει επί παραδείγματι αυτή η καρδιά που μου 'δωσες, δεν αναλογεί
Και μας πονάν μητέρα, να 'ξερες τι πονηρά που μας πόνεσαν σε όλα.
Να 'ξερες τι προγραμματισμένα που μας πόνεσαν σε όλα μητέρα.
Τι υστερόβουλα, τι επιδέξια...

(Κ.Μόντης )

Έρωτας Τι να πει κανείς για αυτή την λέξη,τι να πει κανείς για το νόημα αυτής ;
Ποτέ δεν μπόρεσε κάποιος να δώσει έναν ξεκάθαρο ορισμό,ίσως φταίει το ότι κανείς ποτέ δεν θέλησε να χωρέσει τα συναισθήματα αυτά μέσα σε κάτι τόσο τυποποιημένο,ίσως πάλι ορισμός να μην δόθηκε ποτέ γιατί ο έρωτας είναι περίεργο πράγμα.
Ο έρωτας δεν ορίζεται ούτε περιγράφεται.
Δεν μπορείς να τον χωρέσεις σε λέξεις.
Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο και θα ήταν ντροπή να προσπαθήσεις να του βάλεις “ταμπέλα”.
Ο έρωτας εκφράζεται μόνο με την ψυχή.
Οι ματιές,τα χαμόγελα,τα πειράγματα,οι αγκαλιές,τα φιλιά,τα κλάματα,οι ’“συγγνώμες”,όλα αυτά αποτελούν σημάδια του έρωτα,μα δεν φτάνουν για να περιγραφτεί απόλυτα.
Έρωτας λοιπόν.
Ας μείνει για πάντα έτσι,στον αέρα,σαν μια αφηρημένη έννοια.
Θα ήταν ντροπή να τον βάλουμε σε καλούπια,θα ήταν κρίμα να του θέσουμε όρια.
Ο έρωτας δεν έχει όρια ούτε και κανόνες.
Ο έρωτας είναι έρωτας και τίποτα δεν θα τον περιγράψει καλύτερα από αυτό. Τασος Λειβαδιτης-

"Εγώ το ταξίδι φιλαράκι τo’κανα.
Ένα έχω να σου πω:
το νου σου και τα μάτια σου
τους σπόρους του παππού σου.."

Ν' απομείνεις μόνος

 και ν' αρχίσεις να πλάθεις εσύ

 με μονάχα τη δύναμή σου 

έναν κόσμο που να μη 

ντροπιάζει την ΚΑΡΔΙΑ σου..."

..χέρια

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα

ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ.....αυτο ετσι και το βαλεις σε ωραιο πλάνο θα στο κλεβουν....

Ο καθένας μπορεί να μπει στην ζωή σου και να σου πει πως σε αγαπά. ......Αλλά χρειάζεται κάποιος πραγματικά ξεχωριστός για να μείνει στην ζωή σου και να σου δείξει πόσο πολύ σε αγαπά. ..αγαπά.Α Γ Α Π Α...............

Εύχομαι μια μέρα να πάρω πίσω, όση αγάπη χαράμισα

Και συ που ξυπνας νωρις, δραπετης των ονειρων σου εισαι!

Kρυώνω
Σήμερα κρυώνω πολύ.
Πόσο καιρό είχα να το νιώσω αυτό το κρύο αλήθεια.
Κατάφερα με μια μου κουβέντα να σε πληγώσω.
Εσένα!
Που σε έχω πιο πάνω και από εμένα.
Που σε λατρεύω και σε αγαπάω τόσο ανεξήγητα και αγνά και αληθινά.
Σε έκανα να κλαις.
Και εγώ απλά μιλούσα μαζί σου.
Σε κοιτούσα απλά.
Κάτι μέσα μου όμως ράγιζε.
Μα δεν κύλησε ούτε ένα δάκρυ.
Φεύγοντας φόρεσα τα γυαλιά ηλίου και γύρισα να σε δω.
Ευτυχώς τότε ξέσπασα.
Και λέω ευτυχώς γιατί νόμιζα ότι έχω γίνει ένα άβουλο σώμα που πια δεν αισθάνεται τίποτα.
Που απλά μουδιάζω τα μέσα μου με ουσίες για να περνούν οι μέρες.
Ίσως αυτή την φορά τα μούδιασα παραπάνω.
Έχω παγώσει μέσα μου.
Αλλά έκλαψα.
Για εσένα έκλαψα.
Για εμάς έκλαψα.
Και πόσο κρυώνω τώρα να ήξερες..
Πόσο κρυώνω..

Συγχώρεσε με.
Για αυτά που σε έκανα να νιώσεις.
Για αυτά που σε έκανα να σκεφτείς.
Άσε με να σου δείξω πως όταν σου έλεγα ότι θα είμαι πάντα εδώ για εσένα το εννοούσα.
Και το εννοώ!
Πάνω κάτω.
Δίπλα δίπλα.
Γύρω γύρω.
Εγώ είμαι και θα είμαι στο πλάι σου.

Συγχώρεσε με που ώρες ώρες δεν νιώθω.
Και σε πληγώνω άθελα μου.

Μια χάρη μόνο σου ζητάω.
Σήμερα όταν με δεις αγκαλιασε με πιο σφιχτά.
Μήπως και έρθουν τα μέσα μου στην θέση τους.
Και όταν περάσει ο καιρός, θα δεις.
Θα δεις ότι εννοούσα και το τελευταίο θαυμαστικό στις προτάσεις μου.
Και πίστεψε με, δεν τα πάω καλά με τα σημεία στίξης.
Με τις πράξεις τα πάω καλύτερα όμως.

Γι'αυτό κάνε μου άλλη μια χάρη.
Ξέχνα ότι είπα.
Σε παρακαλώ.
Και άσε με να σου δείξω πόσο ανεξήγητα αληθινά σε αγαπάω.

Αγκάλιασε με τώρα.
Όσο πιο σφιχτά μπορείς.
Γιατί κρυώνω.
Τώρα τελευταία κρυώνω πολύ.
Tag: δήμητρα αποστολοπούλου

.και στην τελική ρε φίλε όλα τα ηλιοβασιλέματα είναι ακριβώς ίδια. Αυτό που έχει σημασία είναι οι άνθρωποι με τους οποίους τα μοιραζόμαστε. Αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας κάνουν τη διαφορά. Αλλά ίσως κι αυτοί που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά μας κι ας θέλουν να'ναι δίπλα μας. 
Τα ηλιοβασιλέματα ανήκουν σ' εμάς. 
Ανήκουν σ'εμένα και σ'εσένα..