Τρεξαμε πολυ

Τρέξαμε πολύ στην ζωη να φτιάξουμε να παρουμε να έχουμε πολλά πιο πολλά από. σένα απο κείνον και τον άλλον γελάγαμε χωρίς να καταλαβαίνουμε οτι ξεγελαγαμε τον τομαρι. .  τρώγαμε τη ζωη μας φθείρεται. και να ρε άνθρωπε. Παρτα όλα τρέχα να τα εξαργυρώσεις να συντηρήσεις το τομάρι σου θα σου κοστισουν.   η επισκευές σου αναλογησου ομως τότε να χαμε μπαλωμένα ρουχα καθαρές συνείδησης ξέγνοιαστα χρόνια και ας μην ηταν .........εκσυγχρονισμένα σάπια. ....αλλά απλά αληθινά, ,

Ξαπλωμένος και τα φώτα σβηστά βλεπω το ταβάνι σαν πανι του σινεμά μία ταινία που θαρρώ σαν να είναι είμαι παιδί ανέμελο να τρέχω δεξιά κι αριστερά να την βρω την αγαπημένη βλεπω τον ειχε γαρμπη. .  .    . Δεν με πείραζε ξερω είχε θυμώσει μαζι μου μπήκα μέσα της τι αγαλλίαση Θεε μου μου αγκάλιασε το κορμί σφιχτά και αφέθηκα να με χαϊδεύει ήταν ο έρωτας μου ο μοναδικός και μόνο. σταμάτησε το κύμα της και απο γαρμπή τον μπουνατσαρησε να με ταξιδέψει μέσα στην απεραντοσύνη της ω θάλασσα μοναδική ερωμένη της ζωης μου,,

Είμαι εδώ  ψάχνω όλα και τα πάντα απο τα περασμένα τα σημερινά καλά και άσχημα όλα .

 και δεν βαζω στην ζυγαριά τίποτα μόνο του εαυτού μου τα πεπραγμένα αυτά και μόνο ψάχνω.δεν θέλω τίποτα Μα τίποτα απλά να σε αφήσω ζωη να συνεχίσεις να με κουμαντάρεις να δω το τι θα καταφέρεις εσύ. η Οδηγίες Πού μου έδωσες δεν ήταν κατάλληλες.Αλλαγή....γίνεται;;;;;  Συγνωμη οδηγίες μόνο απο τον κατασκευαστή παρακαλώ..

Είμαι στο τέλος δε θέλω να πληγωσω  κανεναν

εγώ που έχω σκοτώσει πρώτα απ’ όλα τη ζωή μου

Είμαι στο τέλος δε θέλω να γλιτώσω

 ένα όνειρο κακό   δεν τ’ αντέχει η ψυχή

δεν  μηρασθηκε  καλά ρε τ’ όνειρό μας 

εγώ τα κοίταγα με την καρδια

εσυ με την λογικη

κι έτσι βολεύτηκαμε κι εγώ τραβήχτηκα μακριά 

είχες το φάρμακο μα εγώ ήθελα την γιατρειά

ήσουν εντάξει εγώ τα `χα χαμένα

εγώ την είδα έτσι κι έτσι θα τελειώσω 

και ότι βρεθεί μπροστά μου ξανά θα βεβηλώσω 

τώρα για εξηγήσεις νομίζω είναι αργά

γουστάρω που θα φύγω  σιγά σιγά 

βλέπεις στη ζωή πάντα φεύγανε παρέα 

φτιάξαμε ωραία

εγώ χαίρομαι τη λόξα του μυαλού μου του θολού

Βράδιασε νωρίς και είμαι πάλι μόνος μου

βράδιασε νωρίς, ερήμωσε κι ο δρόμος μου.

Πάλι η ζωή με τις σκιές ενώθηκε, 

ένας νικητής που απόψε παραδόθηκε.

"Η ζωή δεν μαθαίνεται από δεύτερο χέρι..

Δεν είναι μια κυρία που φτάνει μόνο να στη συστήσουν
με όλους τους κανόνες της ευγένειας κι εσύ
να χαμογελάς,.. να κάμεις ελαφρά υπόκλιση και
να πεις χαίρω πολύ...

Ζήσε για να μάθεις...
Πάρε τα ρίσκα σου..
Μη φοβάσαι..."

Και ξαφνικά εισβάλλει στην ζωή σου μια φιγούρα.....στο πουθενά.. μια κινητήριος μορφή για τον έρωτα είναι ο θαυμασμός ,απόψε θα ήθελα να σου γράψω για ένα σκοτεινό μου κομμάτι…
Γνωρίζω εκ των προτέρων πως δεν μπορείς να με καταλάβεις,
ούτε να συνειδητοποιήσεις για ποιο πράγμα γράφω.
Το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να με παρηγορήσεις,
ούτε είναι εφικτό να μου βρεις μια λύση.
Δεν γίνεται να με σώσεις.
Δυστυχώς, τώρα ξέρω πια καλά πως δεν επέλεξα να σωθώ.
Η σωτηρία μου ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός…
Εγώ, στην πρώτη ευκαιρία της ζωής δεν φρόντισα τον εαυτό μου!
Απόψε, θέλω να σου γράψω γι’ αυτό το παράπονο που σιγοκαίει μέσα μου νύχτα και μέρα!
Με εξαρθρώνουν οι δύστυχες σκέψεις μου.
Η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη απο λέξεις για να εκφραστεί μιλαέι με τα μάτια,με τον άνεμο..με το άρωμα της ψυχής σου.Ευχαριστώ που με πρόσεξες έστω και ουτοπικά....Το χαμόγελό σου είναι λυτρωτικό!!
Δεύτερη ζωή δεν έχει