Είν’ καράβια τα κορμιά μας
Η ζωή ωκεανός
Η ελπίδα σιγουριά μας
καπετάνιος ο καημός
Και φανάρι στο φανάρι
Κι από βράδυ σε πρωί
Ο Θεός
μας κουμαντάρει
Κι έτσι αλλάζει η ζωή
Η συνήθεια παλαμάρι
Που μας δένει εδώ κι εκεί
Οι χαρές μονάχα γλάροι
Που περνάνε βιαστικοί, ερημια κι ελπιδα στη πικρα μου πρεπει να κανω την χαρα....
Έπρεπε να ζω στο πως έπρεπε ή στο πως ήθελα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πως έπρεπε βόλευε,το πως ήθελα ενοχλούσε...
απο τότε άρχισα ....να ενοχλώ!!!