Και από τότε μονάχος

ο ασπρομάλλης ναυτικός
τα χρόνια πέρασε δυστυχισμένα
Σέρνει το βήμα του βαρύ
ακουμπισμένος στο ραβδί

Της ηδονής ο άνεμος ζεστός
διαπερνούσε
την τρικυμισμένη
ερωτική σου θάλασσα...

“Θάλασσα

Θαλάσσης

Θαλασσών

ούτε μια συλλαβή ακαβαλίκευτη δεν άφησε αυτός ο τόνος.”

Και το ταξίδι, μόλις αρχίζει.....! Θα κρατήσει 364 ημέρες, με λύπες και χαρές, φουρτούνες και μπουνάτσες..... Καλο μας ταξιδι!!!!!!!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΝΕΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό σχολειαρόπαιδο ακόμα 
Καπετάνιος στα ποντοπόρα πλοία ήθελα να γίνω
Σε μακρινούς τόπους εξωτικούς να ταξιδεύω
Και τις φουρτουνιασμένες θάλασσες να τιθασεύω.

Κι όταν μετά από χρόνια αρκετά φόρεσα τη στολή
Κρουνός ξεχείλιζε από τα μάτια η χαρά μου
Που σαν νεογέννητο άστρο πήρε σάρκα και οστά
Το παιδικό όνειρο που έτρεφα μες στην καρδιά μου



Τις τελευταίες μέρες μου
ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΔΕΝ ΜΠΩΡΕΙ  ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ!!!!!!