Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

ΚΑΛ Α......




Συνηθως αυτα που πρεπει να ξεχασεις ειναι αυτα τα ιδια που σου λειπουν
Το δυσκολότερο παζλ που έχουμε συναρμολογήσει, είναι αυτό με τα κομμάτια μας..




-- Χώρισαν.
Ο ένας πήγε δεξιά και ο άλλος αριστερά.
Ξέχασαν όμως ότι η γη είναι στρογγυλή...


Ηλπιζα πολυ οτι με το χρονο θα αλλαζαν καποια πραγματα,στο τελος ο χρονος και τα πραγματα..αλλαξανε εμενα!


Οι ανθρωποι φευγουν, οι αναμνησεις μενουν..
Ενός λεπτού σιγή για ό
Eίναι και κάτι σκέψεις, καταδικασμένες να
μην γίνουν ποτέ λέξεις
Είναι και κάποια βλέμματα που όταν συναντιούνται, πονάνε πολύ περισσότερο απ' ότι τα λόγια
Παράξενη που είναι η ζωή
Κάτι έμαθα κι εγώ



Στον καθένα οι ''φωνές'' θα ''μιλήσουν'' διαφορετικά.

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου