ΣΕ EIΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ...ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΔΩ ΕΦΙΑΛΤΕΣ.

. Μπορει να το βαζα στα ποδια...

   Μπορει ολα να τ αψηφουσα και να φευγα..Μα πρωτη φορα στη ζωη μου

    Ακουσα ανθρωπο να μου λεει..Εδω ειμ εγω,μη φοβασαι

  ... Δεν ηξερα αν ητανε αληθεια η ψεματα

   ......Φτανει που τ ακουσα μια φορα..Φτανει που ακουμπησα μια στιγμη την ψυχη μου απανω του και ξεκουραστηκα...Θεε μου

Ετσι απλα εφυγες....κοποι ελπιδες,ονειρα 

Τι ψαχνω; Τιποτα απολυτως..

 Τι θελω; επισης τιποτα

  .Απλα υπαρχω, μεσα απο το χθες το σημερα και το παντα

..Μεσα εδω μπορω ελευθερα να νοιθω,να γραφω,να υπαρχω,να θυμαμαι,να ελπιζω να ζητω,να διεκδικω

 Ακομη και τα απιαστα, τα ακατορθωτα.Ακομη κι αυτα που η ζωη μπορει ποτε να μην μας δωσει....

  Ακομη κι αυτα που ποτε δεν θα κερδισουμε ,Αρκει να πουμε οτι προσπαθησαμε

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

Τα καλυτερα χαμογελα μας τα πηραν αυτοι που μας τα δημιουργησαν......