Το μελλον καταδικαζεται στην πιο βαρια ποινη
Να θυμαται για παντα!!!!!!!!!
ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ ΕΥΑΤΕ..
Πώς δέν γίνετε- τι ειθελες τι;; δεν εισαι πια για αλλα τραυματα η ζωή κοντευει τελειωνη και συ τι;; ξανα γυρνα στο καβούκι σου
δεν μπωρείς κατάλαβετο ευατε μου ξέρω ναι δέν πονάς εξ άλου ετσι είσουν μία ζωή, ενα σαββατόβραδο και αλλο ένα τώρα καθάρισε απο πανω σου, καθε ελπίδα σκούπησε απο το στόμα σου καθε χαμόγελο, δές την πραγματηκότητα, τήν αλήθεια, δεν
γίνετε ας πονάς ,ποιός ;; ο καθρέπτης σε ξεγέλασε ιδιοι ειστε ύλες ,αυτός εχει και το προνόμειο, να σου δειχνει οτι βλέπεις εσυ , δες καλα δες ρεε δες τα μαλιά δες τις ρυτήδες δες το σώμα δες δες δες ρεε .....παραδέξου η ζωή πέρασε πάει χάνετε, μήν τό ζορίζεις παραδέξου το,ολα μα όλα εχουν το τέλος τους ,τί σημασία εχει το εσύ , είσουν ευτυχισμένος ,σε κατάλαβα εκεί ...είχες ονειρα ,,εχεις όλα όσα είσαστον μαζί καί εκανες τα έκανες γιατί ετσι ενοιωθες, ξέρω ζούσες αυτό πού τόσα χρόνια δέν έκανες , τι;; ήταν το πιο φοβερό θεε μου συναίσθημα είναι το τελαιυτέο της πράξις στην ζωή τερμα ρεε.....ξέρω δεν ειναι εφικτό να μου βρείς μια λύση πόσο εξάθρωσει νοιώθο,, πόνο γαμωτο μου,,αλλά τί πές εσύ ,δέν έχει Δεύτερη ζωή ....ετσι είναι ο χρόνος ο εγληματίας, ΑΧ και να είμαστον παιδιά ποτέ ποτέ δέν θά σε αφηνα, τώρα σου λέω φύγε ποιός εγώ φύγε εσύ να σωθείς ασε εμένα, θα ζώ με άυτες της αναμνήσεις ,ετσι τι να αλάξουμε , πιά τίποτα τα περιθώρια, μου τελειώνουν ,ξέρω το τι σου λέω ,
φύγε ετσι θα ειθελα να ζησω μια νύχτα κοντα σου να σε φωτογραφίσω μεσα στην ψυχή μου θα σε τυπόσω θα σε χαράξω, μέσα μου παντοτηνά τιποτα αλο ποτέ
πια δεν θα σε ξανα ενοχλήσω, ετσι θα είθελα. Σάν φιλα ρακια εκτός εάν δέν νοιώθεις ουτε κι αυτό,καμιά φορά δεν ακούω το ευατο μου ,παντα μου τα έλεγε αυτά ,είξερα οτι η ζω'η είναι γλυκιά ,ομορφη σαν είμαστον παιδιά, ρεε ψευτομαγκίτη εγω σου τα ελεγα, φίλε στό ειχα πεί για θυμήσου, πώς αλάζει ηζωή , και συ , καλέ μου ευατέ ταξίδευες για αλα ονειρα , απατηλά λές καί μπωρείς να ξανά φέρεις εκείνα τα ξένοιαστα χρόνια, τα ανέμελα χρόνια που χασαμε μαζι με τήν αγνή ψυχούλα μας, το χαμογελο την φιλία μας,τούς ερωτες τους σχολικούς,,και ηρθα στο σήμερον καί αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ, η ζωή ειναι μία η πιστευομε θα ξανά σπαταλησουμε ξανά ασκοπα την καινούργια, εάν ειχαμε, τα βράδια στό κρεβάτι μου φοβάμαι από τις ανταυγειες στον τοίχο βλέπω σκιές ,η ψυχούλα μου σε ζητά μουδιαζω, φοβάμαι μην κάποιο, φώς μου ζβήσει τις εικόνες σου ,λατρεία μου,ακούω το γέλιο σου αυτό το γέλιο που σου ελεγα σε κάνει πεντάμορφη,ηχοι στα αυτια μου, τον Μεγαλοδύναμο ΘΕΟ παρακαλώ, για σένα, θέλω νά βγώ στήν βροχή μαζί με τα δάκρυα μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου